Extremely Loud And Incredibly Close ~ ရသကမ္းေျခ (လပြတၱာ အြန္လိုင္းမဂၢဇင္း)

STARTING OUR WEBSITE
Published at 1st. JANUARY. 2013

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕၏ ကုိယ္စီဘ၀တြင္ မိမိ အထင္ႀကီးေလးစားရေသာ၊ အျပန္အလွန္ ယုံၾကည္ရေသာ၊ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးတြယ္တာရေသာ၊ မိမိ၏ ဘ၀တြင္ မရွိမျဖစ္ဟု ယုံၾကည္သတ္မွတ္ထားရသည့္လူပုဂဳိလ္တစ္ခ်ိဳ႕ ရွိၾကပါသည္။

မိမိ ဘ၀အတြက္ အလြန္ အေရးပါလွေသာ ထုိတစ္စုံတစ္ေယာက္သည္ ဘယ္လုိမွ ႀကိဳတင္ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ အခ်ိန္တစ္ခုတြင္ ရုတ္တရက္ အနားမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည့္အခါ၊ အထူးသျဖင့္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ေရာက္မလာႏုိင္ေတာ့သည့္ ေသျခင္းတရားက ယူေဆာင္ေခၚငင္သြားျခင္းကုိ ခံခဲ့ရေသာအခါ ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္သူမ်ား၊ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္သူမ်ားပင္ျဖစ္လင့္ကစား ေဆာက္တည္ရာ မရႏုိင္ေအာင္ ေၾကကြဲထိရွစြာ ခံစားရစၿမဲျဖစ္သည္။

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အခ်ိန္က ကုစားေပးပါလိမ့္မည္ဟု လြယ္လြယ္ပင္ ေျပာၾကေပလိမ့္မည္။ မွန္သင့္သေလာက္လည္း မွန္ကန္ပါလိမ့္မည္။

သုိ႔ေသာ္ ထုိသုိ႔ကုစားေပးႏုိင့္မည့္ အခ်ိန္တစ္ခုကုိ ျဖတ္သန္းရသည္မွာ မည္မွ်ခက္ခဲပင္ပန္းေၾကာင္းကုိမူ ကာယကံရွင္မ်ားသာ အသိဆုံးျဖစ္ပါသည္။

....

ယခု ကၽြန္ေတာ္တင္ျပမည့္ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားသည္ အသက္(၁၀)ႏွစ္ ၀န္က်င္ခန္႔သာ ရွိေသးသည့္ လူမမည္ ကေလးတစ္ေယာက္ သူ… အလြန္ခ်စ္ျမတ္ႏုိးလွစြာေသာ ဖခင္ႏွင့္ ရုတ္တရက္ ေသကြဲ ကြဲရသည့္ အျဖစ္အပ်က္ကုိ ဂရုဏာသက္စဖြယ္ ဇာတ္လမ္းဖြဲ႕ ရုိက္ကူးထားပါသည္။

ဒါရုိက္တာႏွင့္ သရုပ္ေဆာင္မ်ား၏ ခံစားသက္၀င္ သရုပ္ေဆာင္မႈ ပီျပင္သက္၀င္ေသာေၾကာင့္ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ေနရင္းမွာပင္ ကေလးငယ္၏ ေသာကသည္ ကၽြန္ေတာ္၏ ေသာကျဖစ္သြားခဲ့ရပါသည္။ ကေလးငယ္၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သည္လည္း ကၽြန္ေတာ္၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပင္ ျဖစ္လာခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ ဘ၀မွာ ဆက္လက္ရွင္သန္ႏုိင္မည့္ခြန္အားကုိ ဒါရုိက္တာက ကေလးငယ္ႏွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလုံးကုိ ေ၀မွ် ေပးႏုိင္ခဲ့ပါသည္။

....

JONATHAN SAFRAN ၏ ၀တၳဳကုိ အေျခခံ၍ ELLEN LEWITS ႏွင့္ METE NAGLER တုိ႔၏ ဇာတ္ညႊန္းကုိ နာမည္ေက်ာ္ THE HOURS ဇာတ္ကားႏွင့္ ေအာ္စကာဆုရခဲ့ေသာ THE REAFER ဇာတ္ကားကုိ ရုိက္ကူးခဲ့သူ ဒါရုိက္တာSTEPHEN DALDRY က ၀ါရင့္သရုပ္ေဆာင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ TOM HANKS, SANDRA BULLOCK, VIOLA DAVIS, JOHN GOOD MAN စသူတုိ႔ ၀န္းရံလွ်က္ ကေလးသရုပ္ေဆာင္THOMAS HORN ကုိ အဓိကဇာတ္ေကာင္ေနရာမွထား၍ ရုိက္ကူးထားေသာ EXTREMELY LOUD AND INCREDIBLY CLOSE ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားပင္ ျဖစ္ပါသည္။

....

ေအာ္စကာရွဲလ္( THOMAS HORN) သည္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာေရာင္း၀ယ္သူ ဖခင္ ေသာာမတ္ရွဲလ္( TOM HANKS) ႏွင့္ မိခင္(SANDRA BULLOCK)၊ အဖြားျဖစ္သူတုိ႔ႏွင့္အတူ နယူေယာက္ၿမိဳ႕တြင္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနထုိင္လွ်က္ရွိေသာ ေက်ာင္းသားအရြယ္ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။

ေသာမတ္ရွဲလ္က သားအေပၚအလြန္ခ်စ္ေသာ သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး သားငယ္၏ လူစိမ္းမ်ားအေပၚ ဆက္ဆံရန္ မ၀ံ့ရဲျခင္း၊ အဓိပၸါယ္မဲ့ ေၾကာက္လန္႔တတ္ျခင္းတုိ႔ကုိ ေလ်ာ့ပါးေပ်ာက္ကြယ္သြားေစရန္ ပါးနပ္စြာ ထိန္းေက်ာင္းသြန္သင္ခဲ့ရုံမက သားျဖစ္သူ စဥ္းစားဥာဏ္ ရင့္သန္ေစဖုိ႔လည္း သိမ္ေမြ႕စြာ သင္ျပေပးခဲ့သည္။

သူတုိ႔သားအဖ၏ ကစားနည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ ဥာဏ္စမ္းပေဟဠိ၀ွက္ျခင္း၊ ေလ့လာေရးခရီးထြက္ျခင္းဟု အမည္ေပးထားေသာ ကမာၻ႕ေျမပုံကားခ်ပ္ေပၚရွိ ေဒသအသီးသီးကုိ ရုပ္ပုံငယ္ကေလးမ်ားျပဳလုပ္ကာ သြားလာျခင္း၊ ဆန္႔က်င္ဘက္စကားစုမ်ားတြဲစပ္ျခင္း (ဥပမာ- တစ္ေယာက္က အေလးအနက္ ေပါတဲ့လူ ဟုေျပလွ်င္ ေနာက္တစ္ေယာက္က ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ နားမလည္ျခင္းဟု ျပန္ေျပာရေသာ ကစားနည္း) …စသည္ျဖင့္။ ေရွးေဟာင္းပစၥည္း ရွာေဖြျခင္း ကစားနည္းတြင္ သားျဖစ္သူကုိ ေျပာျပခဲ့သည္မွာ နယူေယာက္ၿမိဳ႕ႀကီးတြင္ ယခင္က တုိင္းနယ္(၆)ခုရွိခဲ့ေသာ္လည္း ေရတုိက္စားျခင္းေၾကာင့္ တုိင္းနယ္တစ္ခု ေပ်ာက္ဆုံးသြားရေၾကာင္း ေျပာျပကာ ထုိတုိင္းနယ္ကုိ နယူေယာက္ေျမပုံတြင္ ျပန္ရွာေဖြခုိင္းေသာကစားနည္းကုိ ေအာ္စကာ အႀကိဳက္ဆုံးပင္ျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔ရွာေဖြရာတြင္ သဲလြန္စသည္ နယူေယာက္ပန္းၿခံအတြင္းမွာရွိသည္ဟု ဆုိကာ သားႏွင့္အတူ ပန္းၿခံသုိ႔ မၾကာခဏ သြားေယာက္ေလ့ရွိသည္။

တစ္ႀကိမ္တြင္ ပန္းၿခံအတြင္းရွိ ဒန္းမ်ားထားရာ ေနရာသုိ႔ေရာက္ေသာအခါ ေရွးေခတ္လူတုိ႕သည္ ဒန္းေအာက္တြင္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္မ်ား ထားခဲ့တတ္ၾကသည္ဟုေျပာခဲ့ျပတ္သည္။ သူကေတာ့ ဒန္းေတြထဲမွာ အျမင့္ဆုံးျဖစ္ေသာ နံပါတ္(၁၂)ကုိ သေဘာက်ေၾကာင္း ေျပာကာ ကုိယ္တုိင္စီးျပခဲ့ၿပီး ေအာ္စကာ့ကုိလည္း စီးၾကည့္ရန္ေျပာရာ ေအာ္စကာ မစီးရဲသျဖင့္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရသည္။

သုိ႔ျဖင့္ ေအာ္စကာ၏ ဘ၀အား တဆစ္ခ်ိဳးေျပာင္းလဲသြားေစမည့္ ေန႔တစ္ေန႔သုိ႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါသည္။ ထုိ႔ေန႔က အေရးေပၚ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုေၾကာင့္ ေက်ာင္းမွ ေစာလႊတ္ခဲ့သျဖင့္ အိမ္သုိ႔ျပန္ရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ အေရးေပၚမီးသတ္ကားသံမ်ား၊ ေျပးလႊားလႈပ္ရွားေနေသာလူမ်ား၊ပ်ံ၀ဲေနေသာ ရဟတ္ယာဥ္မ်ားကုိ ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ထုိ႔ေန႔သည္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံပင္မက တစ္ကမာၻလုံး ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ခဲ့ရေသာ ၉/၁၁ အေရးအခင္းႀကီး ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ေန႔ပင္ျဖစ္သည္။

ဖခင္ျဖစ္သူမွာ ထုိအခ်ိန္တြင္ တုိက္ဆုိင္စြာ တုိက္ညီေနာင္၏ အစည္းအေ၀းခန္းမတစ္ခုသုိ႔ ေရာက္ေနခဲ့ရာ သူမေသဆုံးမီ ရတတ္သမွ် အခ်ိန္ကေလးတြင္ ဇနီးျဖစ္သူထံ ဖုန္းဆက္ျခင္း၊ သားအတြက္ ဖုန္း မက္ေဆ့ခ်္မ်ားထားခဲ့ျခင္းတုိ႔ကုိ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။

ေအာ္စကာ့အတြက္ေတာ့ ေရႊေတာင္ႀကီး ၿပိဳခဲ့ရသည္။ ဖခင္သည္ သူ႕အတြက္ သူငယ္ခ်င္းလုိ၊ ညီအစ္ကုိလုိ၊ ဆရာလုိ.. ျဖစ္ခဲ့သလုိ အရာအားလုံးကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့သူလည္း ျဖစ္သည္ မဟုတ္လား။ အျဖစ္ဆုိးႀကီး ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး တစ္ႏွစ္ခန္႔ၾကာသည္အထိ ေအာ္စကာသည္ အထီးက်န္လွစြာ တုန္းလႈပ္ေျခာက္ျခားလွ်က္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည္။

တစ္ေန႔တြင္ ဖခင္ျဖစ္သူအား အထီးက်န္လြမ္းဆြတ္လွသျဖင့္ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး တံခါးပိတ္ထားခဲ့ေသာ ဖခင္၏ ခန္းထဲသုိ႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့ရာ ‘ဘယ္ေတာ့မွ လက္မေလွ်ာ့နဲ႔’ ဆုိသည့္ စကားလုံးကုိ မင္နီ၀ုိင္းထားေသာ သတင္းစာ ျဖတ္ပုိင္းတစ္ခုကုိ ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ အျမင့္တစ္ေနရာတြင္ တင္ထားေသာ ကင္မရာကုိ မမီမကမ္း လွမ္းအယူတြင္ ပန္းအုိးတစ္လုံးကုိ ထိတုိက္မိသျဖင့္ က်ကြဲသြားကာ အတြင္းမွာ စာအိတ္တစ္လုံးအတြင္းမွ ေသာ့တံကေလးတစ္ေခ်ာင္းကုိ ေတြ႔ရွိခဲ့ျပန္သည္။

ေအာ္စကာ့စိတ္ထဲတြင္ ဖခင္ျဖစ္သူက သူ႕အတြက္ထားရွိခဲ့ေသာ လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ တစ္စုံတရာ ျဖစ္ႏုိင္မည္ဟု ယူဆကာ ေသာ့ျပင္ဆရာထံ သြားျပေသာအခါ စာအိပ္ေပၚမွ ဘလက္ခ္ ဟူေသာ အမည္ပုိင္ရွင္အား စုံစမ္းရန္ ေသာ့ျပင္ဆရာက အႀကံေပးလုိက္သည္။

ေအာ္စကားသည္ လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာျဖင့္ တယ္လီဖုန္းစာအုပ္မ်ား၊ ေျမပုံမ်ားကုိ အသုံးျပဳကာ ဘလက္ခ္အမည္ရွိ လူမ်ားကုိ စာရင္းျပဳစုရာ စုစုေပါင္း (၄၇၂) ဦးႏွင့္ လိပ္စာ (၂၁၆) ခုရရွိခဲ့သည္။ ထုိသုိ႔ျဖင့္ တနဂၤေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္တုိင္း မိခင္အားလိမ္ညာကာ အိမ္မွထြက္ၿပီး ဘလက္ခ္ အမည္ပါသူမ်ားထံသုိ႔ သြားေရာက္ေတြ႕ဆုံ၍ သူ႕ဖခင္၏ အေၾကာင္း၊ ေသာ့တံကေလး၏ အေၾကာင္းမ်ားကုိ စုံစမ္းပါေတာ့သည္။

ေအာ္စကာ့ အေတြးစကားေလးတစ္ခုမွာ အကယ္၍ ေနမင္းႀကီး ေပါက္ကြဲပ်က္စီးသြားခဲ့လွ်င္ လူသားတုိ႔သည္ ရေနက် ေန၏ အလင္းေရာင္ႏွင့္ ေႏြးေထြးမႈကုိ ၈ မိနစ္ခန္႔ ရႏဳိင္ဦးမွာ ျဖစ္သလုိ သူ႕ဖခင္ ေသဆုံးခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ဖခင္၏ ၈ မိနစ္တာကာလကုိ သူလည္း ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ရႏုိင္ေနေသးသည္။ ေသာ့တံကေလး၏ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ကုိသာ ရွာေတြ႕ႏုိင္လွ်င္ ထုိ ၈ မိနစ္ကုိ တစ္သက္လုံးအထိ ဆြဲဆန္႔ထားႏုိင္မည္ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

ဖခင္ေသဆုံးခဲ့ရသည့္ ျဖစ္ရပ္ကုိ အိပ္မက္တစ္ခုသာ ျဖစ္ေစခ်င္သည့္ အေတြးႏွင့္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် သူ႕ကုိယ္သူ ဆြဲဆိတ္ထားခဲ့သည္မွာ ၀မ္းဗုိက္ႏွင့္ ခါးတစ္ေလွွ်ာက္ နီရဲေရာင္ယမ္းေနသည့္ ျပကြက္မွာ ဂရုဏာသက္စရာပင္ ျဖစ္သည္။

သူ သြားေရာက္ေတြ႔ဆုံခဲ့သည့္ ဘလက္ခ္ အမည္ပါလူအမ်ားစုသည္ ေသာ့အေၾကာင္းကုိ မသိရွိၾကေသာ္လည္း သူ႕အား ကုိယ္ခ်င္းစာနာစြာ ႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့ၾကေလသည္။ ထုိလူမ်ား၏ ဘ၀ေထြေထြကုိ ေလ့လာရင္း ေအာ္စကာ၏ လူေၾကာက္ေသာ စိတ္မ်ား တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့ပါးခဲ့ရသည္။ ထုိသူမ်ားအားလုံးကုိ သူ႕ဖခင္၏ ကင္မရာျဖင့္ ဓါတ္ပုံမ်ား ရုိက္ယူခဲ့ေလသည္။ တစ္ညတြင္ေတာ့ ေသာ့အေၾကာင္းစုံစမ္း၍ မရႏုိင္ေသးေသာေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနေသာ ေအာ္စကာသည္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ မိခင္အားႏႈိးလွ်က္ ေမေမဟာ အားမကုိးရ၊ သုံးစားမရေသာ မိဘသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေသသြားသင့္သူဟာ ေဖေဖ မဟုတ္ပဲ ေမေမသာ ျဖစ္သင့္ေၾကာင္း ရုိင္းစုိင္းစြာ ေပါက္ကြဲစြတ္စြဲခဲ့မိျပန္သည္။

ၿပီး.. မိမိ၏ စကားေတြ လြန္သြား၊ မွားသြားေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္းနားလည္လာျပန္ကာ ေတာင္းပန္မိျပန္ရာ မိခင္က နားလည္စြာ ခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့ပါသည္။

သူ႕ဖခင္ေသဆုံးၿပီးေနာက္ အဖြား၏ အိမ္တြင္ ေရာက္ရွိေနထုိင္လာေသာ စကားလုံး၀မေျပာပဲ စာေရးကဒ္ျပားမ်ားသာ အသုံးျပဳေနသည့္ အဘုိးအုိႏွင့္အတူ ဘလက္အမည္ပါလူမ်ားထံသုိ႔ ဆက္လက္သြားေရာက္ ေတြ႕ဆုံခဲ့ျပန္သည္။ (စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူ႕အဖုိးဟု သိေနပါသည္။) သူ႕အဖုိးသည္လည္း မၾကာခင္မွာပင္ အိမ္မွ ထြက္သြားသျဖင့္ ေအာ္စကာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရျပန္သည္။

ေတြ႔ဆုံရမည့္သူမ်ား ကုန္သည္အထိ လွ်ဳ႔၀ွက္ခ်က္ကုိ ရွာမေတြ႔ႏုိင္ေတာ့သည့္အခါ စိတ္ပန္း၊ လူပန္းလွ်က္ ဖခင္၏ အခန္းထဲမွ သတင္းစာျဖတ္ပုိင္းကုိ ေသခ်ာစြာ ၾကည့္ရွဳမိရာ မင္နီ၀ုိင္းထားေသာ ေနာက္ထပ္ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကုိ ေတြ႕ရျပန္သည္။ ထုိဖုန္းနံပါတ္ကုိ ဆက္သြယ္ၾကည့္ရာ သူ ပထမဆုံး ေတြ႔ဆုံခဲ့ဖူးေသာ အက္ဘီဘလက္ခ္ဆုိေသာ အမ်ိဳးသမီး၏ ဖုန္းနံပါတ္ ျဖစ္ေနသည္။ထုိအမ်ိဳးသမီးကပင္ ေသာ့အေၾကာင္းကုိ သူမ၏ ခင္ပြန္းသိႏုိင္ေလာက္ပါသည္ဟု ေျပာကာ ေတြ႔ေပးခဲ့သည္။

၀ီလီယံဘလက္ခ္ႏွင့္ ေတြ႔ေသာအခါ ေအာ္စကာတုိ႔ လက္ရွိေနထုိင္ေသာ အိမ္သည္ ၀ီလီယံေနထုိင္ခဲ့ဖူးေသာ ၀ီလီယံ့ ဖခင္၏ ေနအိမ္ပင္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ေသာ့မွာလည္း ၀ီလီ့ယံ့ဖခင္က သူ႕အားေပးခဲ့ေသာ ေသာ့ပင္ျဖစ္ေနသည္။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးစြာ ရွာေဖြခဲ့ရေသာ ေသာ့ကေလးႏွင့္ ပတ္သက္သမွ်မွာ မိမိႏွင့္ေရာ၊ ဖခင္ႏွင့္ပါ လုံး၀မသက္ဆုိင္မွန္း သိရေသာအခါ ေသာ့တံအား ပုိင္ရွင္အစစ္ထံ ျပန္ေပးခဲ့ၿပီးေနာက္ ေဆာက္တည္ရာမဲ့ တုန္လႈပ္စြာ အိမ္သုိ႔ျပန္ခဲ့ေတာ့သည္။

အိမ္သုိ႔ေရာက္လွ်င္ မိမိရွာေဖြျပဳစုခဲ့ေသာ စာရင္းမ်ား၊ ပစၥည္းမ်ားကုိ ေပါက္ကြဲစြာ ဖ်က္ဆီးၿပီး စိတ္ဓါတ္က်စြာ ငုိေကၽြးမိစဥ္ မိခင္ျဖစ္သူ ေရာက္လာခဲ့သည္။

မိခင္အေပၚ အထင္လြဲေနခဲ့ေသာ ေအာ္စကာက သား ႀကိဳးစားခဲ့ရတာေတြကုိ အေမ ဘာမွ မသိပါဘူးေျပာရာ မိခင္က အေမအားလုံးသိပါတယ္ကြယ္။ သား လက္မေလ်ာ့ခဲ့တာအတြက္လည္း အေဖက ဂုဏ္ယူမွာပါ ဟု ေျပာသည္တြင္ ေအာ္စကာ အံ့ၾသခဲ့ရေတာ့သည္။

ထုိ႔ေနာက္ သားျဖစ္သူ ဖုန္းစာအုပ္ ယူသြားကတည္းက သား ဘာေတြ လုပ္ေနသည္ကုိ သိေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့ပုံ၊ သားျပဳလုပ္ထားေသာ ဘလက္ခ္ အမည္စာရင္းပါ လူမ်ားအား သား မေတြ႔ရေသးခင္ ႀကိဳတင္သြားေရာက္ ေတြ႕ဆုံထားႏွင့္ကာ သား၏ ခံစားခ်က္ကုိ နားလည္စာနာႏုိင္ၾကဖုိ႔၊ ေဖးမႏွစ္သိမ့္ေပးၾကဖုိ႔ ေတာင္းပန္ခဲ့ေၾကာင္းေတြ ျပန္ေျပာျပခဲ့ရာ ေအာ္စကာတစ္ေယာက္ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ ၾကည္ႏူးေက်နပ္ခဲ့ရသည္။ သားက အေဖတစ္ေယာက္ပဲ သားလုိ ေတြးတတ္မယ္လုိ႔ ထင္ေနတာဟု ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ အေမ့ကုိ ေျပာလုိက္မိေသးသည္။

တကယ္ေတာ့ ေအာ္စကာသည္ ရုတ္တရက္ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့ေသာ ေနမင္းႀကီး၏ အလင္းေရာင္ကုိ အငန္းမရ လုိက္လံရွာေဖြေနရင္း ျဖဴစင္၀င္းပစြာ အနီးကပ္ ေနေပးေနခဲ့ေသာ လမင္းႀကီး၏ အလင္းေရာင္ကုိ သတိမထားမိခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ထုိ႔ေနာက္တြင္ေတာ့ သူတုိ႔ ေတြ႕ဆုံခဲ့ရေသာ ဘလက္ခ္မ်ား၏ အေၾကာင္းကုိ သားအမိ ႏွစ္ဦးသား အလုအယက္ ေဖာက္သည္ျပန္ခ်ေနျဖစ္ၾကရင္း ၊ ဖခင္၏ အမွတ္ရဖြယ္ အေၾကာင္းမ်ားကုိ လြမ္းဆြတ္စြာ ရင္ဖြင့္ၾကရင္းျဖင့္ သားအမိႏွစ္ဦးစလုံး၏ ႏွလုံးသားေတြလည္း တစစ၊ နီးကပ္ေႏြးေထြးလာခဲ့ၾကေတာ့ၿပီ။

ေအာ္စကာသည္ သူေတြ႕ဆုံခဲ့ေသာ ဘလက္ခ္မ်ားအားလုံးထံသုိ႔ ေက်းဇူးတင္ ေၾကာင္းႏွင့္၊ အျဖစ္အပ်က္အားလုံးကုိ စာေရးေပးပုိ႔လုိက္ေတာ့သည္။ အဖြားထံမွရေသာ လိပ္စာျဖင့္ အဖုိးအား သြားေရာက္ေခၚယူခဲ့သည္။

ေနာက္ဆုံးတြင္ ပန္းၿခံအတြင္းရွိ ဒန္းမ်ားထားရာေနရာသုိ႔ သြားေရာက္ကာ အေဖအႀကိဳက္ဆုံး ဒန္းနံပါတ္ (၁၂) ကုိ အမွတ္မထင္ လွန္ေလွာၾကည့္မိရာ ဖခင္ျဖစ္သူ သူ႕အတြက္ထားခဲ့ေသာ စာတစ္ေစာင္ကုိ ေတြ႔လုိက္ရသည္။ ဖခင္၏ စာတြင္…

သား၏ ေလ့လာေရးခရီးသည္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သားအတြက္ အလြန္ ဂုဏ္ယူပါေၾကာင္း၊ တုိင္းနယ္ အမွတ္(၆)မွ လူမ်ားကလည္း သားအတြက္ ဂုဏ္ယူေနၾကမွာျဖစ္ေၾကာင္း…

ေအာ္စကာသည္ ၾကည္ႏူးပီတိျဖင့္ ဒန္းေပၚတြင္ထုိင္ကာ မထမတြင္ ျဖည္းညင္းစြာ၊ ထုိ႔ေနာက္ တျဖည္းျဖည္း အရွိန္ျမွင့္ကာ၊ ေနာက္ဆုံးတြင္ ေအာ္စကာ၏ ေျခေခ်ာင္းအစုံသည္ မုိးယံသုိ႔ ထြင္းေဖာက္သြားေတာ့မည့္အလား….။ ။

**** ရုပ္ရွင္ (DVD) အေခြေပးၾကည့္ခဲ့ေသာ ဆရာ ရဲရင့္ဦးအား အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။