THE MAIDEN HEIST

                   















ကၽြန္ေတာ္သည္ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရျခင္းကုိ အလြန္ႏွစ္သက္သူ ျဖစ္ပါသည္။ ၾကည္ၿပီး ႀကိဳက္မိေသာ ဇာတ္ကားမ်ားကုိ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြမ်ားအား မရမေန ေပးကာ၊ ဇြတ္အတင္းပင္ ၾကည့္ခုိင္းတတ္ပါေသးသည္။ အနည္းဆုံးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အားလုံး၏ ဆုံရပ္ျဖစ္ေသာ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္မွာ ဇာတ္က ဘယ္လုိ၊ ပါ၀င္ေသာ သရုပ္ေဆာင္မ်ားက ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေၾကာင္း… စသည္ျဖင့္ ေျပာလုိက္ရမွ ေက်နပ္သည္။

                        ကၽြန္ေတာ္ မွ်ေ၀သမွ် အစမွ အဆုံးထိ သည္းခံနားေထာင္ေပးၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အား လက္ဘက္ရည္ျပန္တုိက္သြားတတ္သည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာထဲတြင္ ရသကမ္းေျခမဂဇင္းကုိ အားထည့္လုပ္ေဆာင္ေနၾကေသာ ကုိၾကည္ႏုိင္ႏွင့္ သတုိးတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ေရွ႕ဆုံးက ပါ၀င္ပါသည္။ ရသကမ္းေျခ အြန္လုိင္းမဂဇင္းကုိ သူတုိ႔ပုံေဖာ္ၾကမည္ဟု တုိင္ပင္စဥ္ကပင္ “ရုပ္ရွင္ခံစားမႈ ေဆာင္းပါး ေရးမယ္” ဟု ႏႈတ္ကၽြံမိသြားခဲ့သည္။ သူတုိ႔ကလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံခဲ့ၾကေလသည္။ (နားဒုကၡေအးၿပီဟု ႀကိတ္ၿပီး ၀မ္းသာေနၾကေသးသလားေတာင္ မသိ)

                        တကယ္က ကၽြန္ေတာ္ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ အသိ၊ ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္ႏွင့္ သိမီသေလာက္ မွ်ေ၀ခ်င္ရုံ သက္သက္သာ။ ကၽြန္ေတာ့္ အေရးအသားမ်ားက စာဖတ္သူ၏ ခံစားခ်က္ႏွင့္ ေ၀းလွမ္းလြဲေခ်ာ္ေနခဲ့ပါလွ်င္လည္ ႀကိဳတင္ေတာင္းပန္ထားႏွင့္ပါမည္။ 

                        လူတစ္ေယာက္သည္ အျခားလူတစ္ေယာက္ႏွင့္ျဖစ္ေစ၊ ေနရာေဒသတစ္ခုမွာျဖစ္ေစ၊ သက္မဲ့ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းမ်ားႏွင့္ျဖစ္ေစ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ အတူတကြ ေနထုိင္လာရေသာအခါ သံေယာဇဥ္ဆုိေသာ ေႏွာင္ငင္တြယ္တာမႈတစ္ခု အလုိလုိ ျဖစ္တည္လာတတ္ၾကသည္။

                        ယခု ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပလုိသည့္ လူသုံးေယာက္က်ျပန္ေတာ့ အျခား၊ အျခားေသာ အရာမ်ားထက္ ညွိဳ႕ခ်က္အားျပင္းလွစြာေသာ ၊ တိမ္းမူးဖြယ္ ဖမ္းစားတတ္ေသးေသာ၊ အႏုမာယာေထြျပားလြန္းလွေသာ အႏုပညာ၊ ရတနာ အေမြအႏွစ္မ်ားစြာျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာၾကာ အတူတကြ ေနထုိင္ခြင့္ ရခဲ့ၾကေလသည္။ ထုိအခါ သူတုိ႔၏ ေႏွာင္ငင္တြယ္တာမႈသည္ အျခားသူတုိ႔ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပုိမုိသာလြန္လာခဲ့ၿပီး စြဲလန္းမႈ၊ ရူးသြပ္မႈ၊ ပုိင္ဆုိင္လုိမႈ စသည္ျဖင့္ အဆင့္ဆင့္၊ တစ္ရစ္ၿပီးတစ္ရစ္ တုိးလုိ႔လာေတာ့သည္ကုိ အေျခခံရုက္ကူးထားေသာ ဇာတ္ကားတစ္ကားအေၾကာင္း ေျပာျပပါရေစ။

                        ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေသာ အျမင္ကုိ ေျပာရလွ်င္ အထက္ပါ စကားလုံးမ်ားထက္ ပုိမုိလုိက္ဖက္သည္မွာ အလြန္အမင္းျမတ္ႏုိးျခင္းဟုသာ ဆုိခ်င္ေတာ့သည္။

                        တစ္ခုထူးျခားသည္မွာ ထုိကဲသုိ႔ မိမိျမတ္ႏုိးေသာ အရာမ်ားကုိ လက္၀ယ္ပုိင္ပုိင္ရရွိရန္ ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ၊ ၾကမ္းတမ္းစြာ ႀကိဳးစားၾကသူမ်ားမွာ ပ်ိဳရြယ္သန္မာသူ လူငယ္မ်ားမဟုတ္ပဲ ဇရာေထာင္းေနခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ လူအုိမင္းႀကီးမ်ား ျဖစ္ေနၾကျခင္းပင္။ ထုိအခ်က္ေၾကာင့္ပင္ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမွာ ပုိမုိသက္၀င္လာရသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္။

                        MICHALE LE SIEUR ၏ ဇာတ္ညႊန္းကုိ ဒါရုိက္တာ PETEHEWT ရုိက္ကူး၍ MORGAN FREEMAN, CHRTSTOPHER WALKEN, WILLIAM H.MACY ႏွင့္ MARCIA GAY HARDEN တုိ႔ ဦးေဆာင္ပါ၀င္သည့္  THE MAIDEN HEIST

ရုပ္ရွင္ပင္ ျဖစ္သည္။ 

                        

        ရုပ္ရွင္စစခ်င္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျမင္ေတြ႔ရသည္က မိန္းမငယ္တစ္ေယာက္ ရပ္လွ်က္ ပန္းခ်ီကား (ေနာင္တြင္သိရသည္မွာ မာဆယ္ဒီေရာဘတ္၏ လက္ရာ အထီးက်န္မိန္းမပ်ိဳ ပန္းခ်ီကား) ကုိ မ်က္ေတာင္မခတ္ပဲ အာရုံစူးစုိက္လွ်က္ ၾကည့္ေနေသာ လူႀကီးတစ္ေယာက္၏ အနီးကပ္မ်က္ႏွာပဲျဖစ္သည္။ သူသည္ ပန္းခ်ီကားအား ၾကည့္ေနရင္းမွာပင္ ျပတုိက္အတြင္းသုိ႔ လူဆုိးမ်ား၀င္ေရာက္လာၾကပုံ၊ ပန္းခ်ီကားကုိ ဖ်က္ဆီးပစ္ၾကမည္ကုိစုိးေသာေၾကာင့္ ကုိယ္တုိင္ အသက္စြန္႔ကာကြယ္ပုံမ်ားကုိ ထင္ေယာင္စိတ္ကူးဆန္႔ ေနမိေသးတာျဖစ္သည္။ တုိးရစ္အဖြဲတစ္ဖြဲ႕ ျပတုိက္အတြင္း ၀င္ေရာက္လာေသာေၾကာင့္  သတိျပန္၀င္ရသည္။ တုိးရစ္ဂုိက္ကေလးမက ပန္းခ်ီကားႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ရွင္းလင္းခ်က္မ်ားက   လြဲမွားေနျပန္ရာ သူကပင္ ၀င္ေရာက္ကူညီကာ ရွင္းလင္းခံစား၊ ေျပာျပလုိက္ရာ တုိးရစ္အဖြဲ႕သားေတြ အေတာ္ပင္ သေဘာက်သြားၾကသည္။

                        သူ႔အမည္ကေတာ့ ေရာဂ်ာဘာလုိ (ခရစၥတင္း ၀ယ္ကင္) ျဖစ္သည္။ နယူးေယာက္ရွိ ပန္းခ်ီပန္းပုအႏုပညာ ျပတုိက္တြင္ ပန္းခ်ီကားမ်ား ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရေသာ အေစာင့္အျဖစ္လုပ္ကုိင္ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း သုံးဆယ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ။ သူ အလြန္အမင္းျမတ္ႏုိးရေသာပန္းခ်ီကားကေတာ့ အထီးက်န္မိန္းမပ်ိဳ ပင္ျဖစ္၏။

                        သူ၏ဇနီးျဖစ္သူ ရုိ႕စ္ ( မာစီယာေဂးဟာဒင္) ကေတာ့ လင္ေယာက်္ားကုိ အလြန္စုိက္သူျဖစ္သည္။ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ေန႔မွာ ဖေလာ္ရီဒါသုိ႔ သြားေရာက္အပမ္းေျဖရန္ စိတ္ကူးယဥ္လွ်က္ သူ႕အလုပ္မွ ရသမွ် ေဘာက္ဆူးေငြမ်ားကုိ စနစ္တက် စုေဆာင္းေနျပန္သည္။ ေရာ္ဂ်ာကေတာ့ သူ၏ အလုပ္ခ်ိန္မွာ အခ်ိန္တုိင္းနီးပါး အထီးက်န္မိန္းမပ်ိဳ ပန္ခ်ီကားေရွ႕မွာသာ ေရာက္ေနတတ္သည္ကမ်ားသည္။

                        ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ လုံၿခံဳေရးကင္မရာေနရာတြင္ ႏွစ္ေပါင္းသုံးဆယ္ေက်ာ္ လုပ္သက္ရွိေသာ ခ်ားလ္ပီတာဆင္( ေမာ္ဂင္ဖရီးမင္း)။ သူကုိေတာ့ ေရးႏြား၏ လက္ရာ (ေၾကာင္မ်ားႏွင့္ မိန္းကေလး) ပန္းခ်ီကားေရွ႕တြင္ ေတြ႔ရျပန္ေလသည္။ သူသည္ ထုိပန္းခ်ီကားကုိ ဘယ္ေလာက္မ်ား ျမတ္ႏဳိးလြန္းသလဲဆုိလွ်င္ သူတစ္ဦးတည္းေနထုိင္ရာ အခန္းငယ္ထဲမွာ ေၾကာင္မ်ားႏွင့္ မိန္းကေလးငယ္၏ ပုံၾကမ္းမ်ားခ်ည္းသာ။ အခန္းနံရံအႏွံ႔ရွိ ထုိပန္းခ်ီပုံမ်ား အားလုံးကုိ သူကုိယ္တုိင္ ပုံၾကမ္းေရးျခစ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ သူေမြးထားေသာေၾကာင္ကေလးကုိပင္ ေရႏြၾးဟု အမည္မွည့္ထားခဲ့သည္ အထိျဖစ္သည္။

                        တစ္ေန႔တြင္ သူတုိ႔အလုပ္ရွင္က ျပတုိက္ရွိ အႏုပညာလက္ရာမ်ားအားလုံးကုိ မၾကာခင္ ဒိန္းမတ္ႏုိင္ငံ ကုိပင္ေဟာင္ရွိ ျပတုိက္သုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ျပသေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္သိရွိသြားၾကရာ ရင္ဘေလာင္ဆူကာ ေခါင္းခ်င္းရုိက္ၾကရေတာ့သည္။

                        ခ်ားလ္စ္က ေရာဂ်ာအား ပန္းခ်ီကားမ်ားကုိ ခုိးယူၾကရန္ စည္းရုံးလာသည္။ ေရာ္ဂ်ာ စိတ္၀င္စားမိေသာ္လည္း ေၾကာက္လန္႔ျငင္းဆန္ေနသည္။ ခ်ားလ္စက “တုိ႔ႏွစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္တစ္ေယာက္ ရွိေသးတယ္” ဆုိကာ လုံၿခံဳေရးမွတ္တမ္း အခန္းထဲသုိ႔ ေခၚ၍ ဗြီဒီယုိမွတ္တမ္းတစ္ခုျပလုိက္သည္။ ေနာက္ထပ္ ျမတ္ႏုိးတတ္လြန္းသူတစ္ေယာက္ကုိ ေရာ္ဂ်ာသိလုိက္ရျပန္ၿပီ။

                        သူ႕နာမည္က ေဂ်ာ့မက္လန္ဒန္ (၀ီလီယံ အိပ္ခ်္မာစီ) ။ လုပ္သက္ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ရွိ လုံၿခံဳေရး အေစာင့္ ၀န္ထမ္းျဖစ္ၿပီး ျပတုိက္ပိတ္ခ်ိန္ေတြမွာ သူအလြန္အမင္းျမတ္ႏုိးမိေသာ အမည္မသိလက္ရာ အ၀တ္မဲ့ (ေၾကးနီးေရာင္ စစ္သည္ေတာ္) ပန္းပုရုပ္ဆီသြားကာ ကုိယ္ခႏၵာဗလာက်င္းလွ်က္ ေၾကးနီပန္းပုရုပ္ကုိယ္ဟန္အတုိင္း ေနရသည္ကုိ ေက်နပ္သူ ျဖစ္ျပန္သည္။

                        ထုိသုိ႔ျဖင့္ လူအုိႀကီး သုံးေယာက္ ပူးေပါင္မိသြားကာ ကုိယ္စီျမတ္ႏုိးေသာ ပန္းခ်ီကားႏွင့္ ပန္းပုရုပ္တုိ႔ကုိ ခုိးယူရန္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေလ့က်င့္ၾကပုံမွာ ရယ္ေမာစရာ၊ ရင္ေမာစရာ၊ ကရုဏာသက္စရာပင္ ျဖစ္ပါသည္။

                        အျခားေသာ ေဖာက္ထြင္းေရးကားမ်ားကဲ့သုိ႔ ေရာင္ျခည္တန္းမ်ား၊ လက္နက္ဆန္းကုိင္ အေစာင့္မ်ား၊ စက္သီးမ်ားျဖင့္ ဆင္းသက္ျခင္းမ်ား လုံး၀မပါ၀င္ပါ။ သုိ႔ေသာ္ ရင္တမမျဖစ္ရေအာင္ ၀ါရင့္သရုပ္ေဆာင္ႀကီးမ်ားက လုပ္ျပသြား ခဲ့သည္။

                         ဤသုိ႔ျဖင့္ အခက္အခဲမ်ားစြာ၊ လြဲေခ်ာ္မႈမ်ားစြာ၊ အႏၱရာယ္မ်ားစြာ ႀကံဳေတြ႕ရၿပီးေနာက္ သူတုိ႔ ျမတ္ႏုိးစြဲလန္းသည့္ အရာမ်ားကုိ ရရွိပုိင္ဆုိင္သြားခဲ့ၾကပါသည္။

                        ထုိပန္းခ်ီ၊ ပန္းပုလက္ရာမ်ားသည္ ေဒၚလာသိန္းသန္းခ်ီ၍ တန္ဘုိးရွိသည္မွာ ေသခ်ာသေလာက္ပါပင္။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔ သုံးဦးသား ေျပာသြားသည့္ စကားအားလုံးတြင္ ေငြေၾကးတန္ဘုိ္းအေၾကာင္း  တစ္လုံးတစ္ေလမွ မပါ၀င္ခဲ့ပါ။ သူတုိ႔ လုံး၀  စိတ္၀င္းစားၾကပုံလည္း မေပၚပါ။

                        ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ သီးသန္႔ေနရာေလးတစ္ခုျပဳလုပ္၍ မိမိႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးရာ အႏုပညာလက္ရာမ်ားကုိ ၾကည္ႏူးေက်နပ္စြာ တစိမ့္စိမ့္ခံစားေနပုံၾကပုံႏွင့္ ဇာတ္သိမ္းထားပါသည္။

                        ထုိဇာတ္ကားကုိ ၾကည့္ၿပီးေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္ တစ္စုံတစ္ရာအေပၚ ျမတ္ႏုိးစြဲလန္းခြင့္ ရခ်င္မိေတာ့သလုိ၊  ထုိျမတ္ႏုိးစြဲလန္မိေသာအရာကုိ လက္၀ယ္ပုိင္ပုိင္ရရွိရန္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္စြမ္းေသာ  လူတစ္ေယာက္အျဖစ္ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့မိသည္ကုိ ၀န္ခံပါသည္။     ။ 

                                                                                                                         ေကရီ