အုန္းလက္ေျခာက္

အုန္းပင္ေပၚမွာ

သူ ...

ေနာက္ဆံုးေနသြားတဲ့အေႀကာင္း

အသံေကာင္းဟစ္ျပီး ေအာက္ကို ခုန္ဆင္းလာတယ္ ။

ေျမေပၚမွာ

အရိုးက အရင္က်ျပီးကာမွ

အဖ်ားက ေနာက္မွက်လာတဲ့အသံ

ငါ့ အာရံုကို ေညွာ္တိုက္တယ္ ...။

လမ္းမေပၚမွာ

မေရတြက္ႏိုင္တဲ့ ကားေတြရဲ႕ ေျပးလႊားသံေတြ ကြယ္ေပ်ာက္

တစ္စီး တေလမွ စကားမဟတဲ့အခ်ိန္ ...

အိမ္ေတြထဲမွာလည္း

ညအကၡရာဟာ

သူ ့အဓိပၸါယ္ကို ဖြင့္ဆိုရွင္းျပေတာ့ ၊

ေလာက လူသားေတြ

ညအဓိပၸါယ္ထဲ ေစြ ့ခနဲ ခုန္ကူးတဲ့အခ်ိန္ ...

ခုတေလာ ... ငါေတာ့

မနက္လင္းရင္

ေနအေတာ္ျမင့္မွ ႏိုးႏိုးေနတယ္ ...

အလင္းေတြပဲ

ကိုယ့္ဆီက ဖဲ့ဖဲ့ေပးလိုက္ရတာသာ အဖတ္တင္တယ္ ။
.
. 
.

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္ -   
ဇင္မင္းထြန္း `` ၀ႆန္ေျမ ´´